عمل لیزیک برای چشم آستیگمات

راه‌های متعددی وجود دارد که به افراد مبتلا به آستیگماتیسم کمک می‌کند بدون نیاز به عینک بتوانند بهتر ببینند. یکی از روش‌های مؤثر درمان این وضعیت، لیزیک چشم است که در آن متخصص با بهره‌گیری از نور لیزر، شکل قرنیه را تغییر داده و مشکلات انکساری چشم را اصلاح می‌کند. ممکن است این روش ترسناک به نظر برسد؛ اما کاملاً ایمن است و از آن نه‌تنها برای درمان آستیگماتیسم، بلکه برای معالجه دوربینی و نزدیک‌بینی نیز استفاده می‌شود.

اگر با روش لیزیک برای درمان دوربینی و نزدیک‌بینی آشنا هستید، باید بدانید که لیزیک چشم آستیگماتیسم نیز از همان شیوه استفاده می‌کند. در عمل لیزیک چشم برای آستیگماتیسم، در ابتدا روی سطح قرنیه فلپی ایجاد می‌کنند تا بتوانند بخش بسیار نازکی را از سطح قرنیه جدا کنند. میزان و عمق این برش به صورت دقیق محاسبه می‌شود تا بتواند تغییر شکل حاصل از آستیگماتیسم را اصلاح کند.

برای ایجاد فلپ از ابزارهایی مانند میکروکراتوم یا لیزر فمتوسکند استفاده می‌شود. قرنیه پنج لایه دارد که در عمل لیزیک تنها دو لایه رویی آن برش می‌خورد. این دو لایه را بالا می‌آورند تا بتوانند به لایه‌های زیرین برای تغییر شکل دسترسی پیدا کنند. پس از اتمام تغییرات، این دو لایه دوباره در جای خود قرار داده شده و جراحی به پایان می‌رسد.

همانطور که هر عمل جراحی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد، لیزیک چشم برای درمان آستیگماتیسم نیز از این قاعده مستثنی نیست. برخی از عوارض شایع لیزیک چشم آستیگماتیسم عبارتند از:

1. رگرسیون: در برخی موارد، تغییر شکل و تصحیح بینایی به طور کامل انجام نمی‌شود که به آن رگرسیون می‌گویند. این مشکل را می‌توان با استفاده از لنز یا انجام مجدد لیزیک حل کرد.
2. بزرگ شدن مردمک چشم: گاهی اوقات، پس از عمل مردمک چشم بیش از حد بزرگ می‌شود که این مشکل را می‌توان با انجام مجدد لیزیک درمان کرد.
3. تاری دید: یکی دیگر از عوارض این عمل، تاری دید است که ممکن است بیمار پس از عمل به آن دچار شود.
4. خشکی چشم: رایج‌ترین عارضه لیزر برای درمان آستیگماتیسم، خشکی چشم است.

به طور کلی، این عوارض معمولاً موقتی هستند و با مشاوره‌های پزشکی می‌توان آن‌ها را مدیریت و درمان کرد.

برای آگاهی از شرایط لیزیک چشم برای درمان آستیگماتیسم باید بدانید که این روش برای تمامی نمره‌های چشمی مناسب نیست و نمی‌توان هر نوع ضعف بینایی را با آن درمان کرد. به همین دلیل، تعیین دقیق نمره چشم قبل از عمل از اهمیت بالایی برخوردار است.

علاوه بر در نظر گرفتن عواملی مانند سلامت، شکل و ضخامت قرنیه، خشکی چشم و بسیاری موارد دیگر، نمره چشم مهم‌ترین عاملی است که باید در نظر گرفته شود. زیرا لیزیک چشم برای نمره‌های بسیار بالا امکان‌پذیر نیست و احتمال بی‌فایده بودن آن بسیار زیاد است. به طور دقیق‌تر، لیزیک چشم برای آستیگماتیسم تا 6 دیوپتر قابل انجام است و برای نمره‌های بالاتر این روش مؤثر نخواهد بود.

قبل از جراحی، متخصص چشم نمره چشم بیمار را به دقت بررسی می‌کند تا بتواند تعیین کند که آیا لیزیک مناسب‌ترین گزینه برای درمان آستیگماتیسم است یا خیر. اگر نمره چشم بیمار بالاتر از ۶ دیوپتر باشد، نیاز به استفاده از روش‌های دیگری برای بهبود بینایی خواهد بود. برای بیمارانی که نمره چشم‌شان بالاتر از این حد است، از روش‌هایی مانند لنزهای انکساری یا ایمپلنت‌های لنز استفاده می‌شود.

این بررسی‌ها و انتخاب‌های درمانی به منظور اطمینان از بهبود بهترین و مطمئن‌ترین نتیجه برای بیمار انجام می‌شود.

تصمیم‌گیری در خصوص مناسب بودن سن بیمار برای انجام عمل چشم یا عدم موثر بودن لیزیک بر اساس نظر پزشک صورت می‌گیرد. اگرچه عوامل متعددی در موفقیت این جراحی تاثیرگذار هستند، اما برای افراد زیر ۱۸ سال، این عمل توصیه نمی‌شود. زیرا تا این سن، عدسی چشم هنوز در حال تغییر است و آستیگماتیسم در کودکان با لیزر قابل درمان نیست.

پس از ۱۸ سالگی، شکل غیر معمول عدسی چشم ثابت شده و تغییرات چندانی نخواهد داشت. در برخی موارد، ممکن است پزشک توصیه کند که تا اطمینان از تثبیت کامل دید، کمی بیشتر صبر کنید. علاوه بر این، عواملی مانند سابقه استفاده از لنز، بیماری‌های چشمی و استفاده از عینک در تصمیم‌گیری نهایی بسیار مؤثر هستند. بنابراین حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص دهد آیا لیزیک برای درمان آستیگماتیسم مناسب است یا خیر.

چشم‌ها از مهم‌ترین اعضای بدن هستند و عوامل مختلفی می‌توانند فرد را برای این عمل واجد شرایط کنند. یکی از مهم‌ترین معیارها، میزان عیوب انکساری (دیوپتر) است؛ فردی با دیوپتر ۶ یا کمتر واجد شرایط این عمل محسوب می‌شود. عمل لیزیک برای آستیگمات و نزدیک‌بینی، در صورتی که قرنیه سلامت کافی داشته باشد، ممکن است. سایر معیارها شامل سلامت کلی چشم، ضخامت قرنیه، رطوبت کافی چشم، ثابت ماندن دید در سال گذشته و سن بالای ۱۸ سال است. همچنین، افرادی که بیماری‌های خود ایمنی یا دیابت دارند، یا خانم‌های باردار نباید این عمل را انجام دهند.

محدودیت‌های مختلفی وجود دارند که ممکن است پزشک را از انجام عمل لیزیک برای برخی بیماران منع کند. اگرچه عوارض این عمل پایین و موفقیت آن بالا است، اما افرادی که قرنیه نازک دارند، یا یک چشم خود را به دلیل جداشدگی شبکیه از دست داده‌اند، نمی‌توانند این عمل را انجام دهند. همچنین، افرادی که در شبکیه چشم خود سوراخ یا پارگی دارند، یا شماره چشم آن‌ها در سال گذشته ثابت نبوده، واجد شرایط نیستند. بیمارانی که به قوز قرنیه، بیماری‌های خودایمنی، خشکی و التهاب چشم مبتلا هستند، نیز نمی‌توانند لیزیک انجام دهند. ورزشکارانی که ورزش‌های رزمی سنگین انجام می‌دهند نیز از این عمل مستثنی هستند.